W poniedziałkowe popołudnie 23 czerwca 2025 r. aula szkolna wypełniła się szeptem oczekiwania. To było pożegnanie klasy III. Staliśmy w gotowości jak ci, co działają w ramach wielkiej misji. Pragnęliśmy podziękować wszystkim zaangażowanym w naszą edukację słowem, gestem, dźwiękiem, śpiewem.

Rozpoczęliśmy barwnie i energicznie. Rytmiczne kroki krakowiaka wprawiły scenę w klimat ludowy, a w naszych sercach zatańczyła duma z polskiej tradycji. Potem popłynęły słowa znane nam z pierwszych klas. Towarzyszyły nam one niczym przewodnicy w gąszczu liter i sylab. Każdy wers brzmiał jak nuta wspomnień: o pierwszym dzwonku, o przerwach pełnych radości, o lekcjach, które uczyły nie tylko dodawania, ale i cierpliwości. W dalszej części spojrzeliśmy w stronę tych, bez których nasza droga byłaby o wiele trudniejsza — nauczycieli i rodziców. Ich obecność przypominała mocne filary przydatne do budowania naszych początków w szkole. Zaraz potem scena pulsowała rytmem tańca nowoczesnego. Zmieniliśmy kroki, tempo, stroje. W ten sposób zapowiedzieliśmy wszystkim zebranym, że jesteśmy gotowi na więcej. Przed nami wspólna nauka wymagająca właśnie współpracy, jak to się dzieje w przypadku dobrze opracowanych układów choreograficznych. W finale zabrzmiała piosenka o wakacjach. Opowiadaliśmy o wymarzonym dla nas wypoczynku.

Każdy nauczyciel otrzymał od nas wyjątkowy prezent — własny portret, narysowany z sercem i odrobiną artystycznej odwagi. Ten sympatyczny gest wymagał nie tylko uważności, ale i talentu plastycznego. W taki oto sposób chcieliśmy wyrazić naszą wdzięczność.

Na zakończenie spotkania podjęliśmy naszych gości słodkim tortem. Przepyszne ciasto nie tylko rozpływało się nam w ustach, ale także pieczętowało wspólnie przeżyty czas. Teraz już na nas czeka klasa IV. To była wyjątkowa uroczystość. Spięliśmy nasze pierwsze trzy klasy klamrą wdzięczności, świętowaliśmy wspomnienia i zrobiliśmy pierwszy krok ku nowemu.