W dniach 21-23 marca 2022 r. odbyły się rekolekcje wielkopostne, które poprowadził dla nas ks. Marek Koziełło MS — redaktor "La Salette. Posłańca Matki Bożej Saletyńskiej" z Krakowa. Spotkania rekolekcyjne zostały podzielone na następujące bloki tematyczne:
• klasy V-VIII — "Serce dla Maryi, czyli niezwykła moc zawierzenia",
• klasy I-IV — "Ojciec wszystkich nas".

Klasy V-VIII
Dzień I
„A to ja żyję?!” — wysłuchaliśmy historii młodszego braciszka, który pozwolił na przeszczep nerki dla starszego brata. Ksiądz rekolekcjonista zwrócił uwagę, że nikt nie wymaga od nas, abyśmy dokonali transplantacji, ale możemy podarować komuś życie wtedy, kiedy zdecydujemy się oddać serce. Można to uczynić, spełniając trzy prośby, na które zwracała Maryja w Fatimie: modlitwa, pokuta i poświęcenie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu.

Dzień II
Wspólnie zastanawialiśmy się, co to znaczy oddać się Maryi. Doszliśmy do wniosku, że jest to stanie się Jej narzędziem. Kto się oddaje Matce Bożej, ten daje Jej:

• swoje ciało:
Ks. Marek Koziełło MS przywołał postać bł. Chiary Luce Badano, młodej tenisistki, u której zdiagnozowano chorobę nowotworową. Wykazała się niezwykłą postawą wiary, ponieważ utratę swoich włosów, o które troszczyła się, ofiarowywała cierpiącemu Jezusowi, a swoje oszczędności przekazała na misje w Afryce.

• swoją duszę:
Dobre uczynki, czyli powierzenie wszystkiego, co robimy, możemy przynieść w ślad za św. Ludwikiem Marią de Montfort jak na „złotej tacy”. Przez ręce Maryi nasze czyny zyskują jeszcze większą wartość.

• ofiarowanie się za życie bliźnich:
Ksiądz rekolekcjonista wspomniał zdarzenie z życia św. Teresy od Dzieciątka Jezus, która "zdalnie" wymodliła nawrócenie zbrodniarza Henriego Pranziniego. W modlitwie powtarzała słowa: "Jestem pewna, Boże, że przebaczysz temu biednemu człowiekowi. Oto mój pierwszy grzesznik. Dla mojej pociechy spraw, aby okazał jakiś znak skruchy". Ten zaś przed zgilotynowaniem poprosił o posługę kapłana, a następnie ze czcią ucałował krzyż. Postawa polskiego św. Maksymiliana Kolbego natomiast uczy nas, jak oddawać sprawy w ręce Maryi.

• czas na zadawanie kluczowych pytań:
Prowadzący rekolekcje nawiązał do bransoletki z napisem "WWDJ", czyli "What would Jesus do?" — Co zrobiłby Jezus? Zachęcił nas do tego, że jesteśmy zaproszeni, by w trudnych sytuacjach analogicznie zadawać sobie pytanie: "Co zrobiłaby Maryja na moim miejscu?" Ważnym akcentem tego dnia była możliwość dobrowolnego osobistego zawierzenia siebie Maryi. "Ale Pan Bóg mnie znalazł!" — takimi słowami wyraził radość ze swojego nawrócenia mężczyzna — (przypadkowy?) współpasażer, który po wielu latach wyspowiadał się. Ksiądz Marek Koziełło MS podzielił się z nami osobistym świadectwem, jak podróżując samochodem, a jednocześnie korzystając z aplikacji Bla Bla Car, spotkał go i odczytał to jako to, że Pan Bóg "przysłał" mu tego człowieka.

Klasy I-IV
Jako cenny rekwizyt towarzyszyły nam przez cały czas trwania rekolekcji rękawice bokserskie. Przypominały nam, że Wielki Post to czas walki o dobro.

Dzień I
Rozważaliśmy, że stworzyły NAS dłonie Pana Boga, dlatego jesteśmy PIĘKNI I DOBRZY. Przyglądaliśmy się, jakie są dłonie Stwórcy:
• pomocne,
• kochające — nasze imiona są wyryte na Jego dłoniach,
• pełne darów dla nas,
• modlące się.

Dzień II
W tym dniu przyglądaliśmy się, jakie są nasze dłonie. Odkrywaliśmy, że nasze ręce mogą: niszczyć, grozić, oskarżać, wytykać palcami. Próbowaliśmy odpowiedzieć na pytanie, czy moje ręce rozwijają talenty, czy czynią dobro. Bywa, że przyjmujemy postawę z założonymi rękoma, zawsze wtedy, gdy obrażamy się, strzelamy focha, wykrzykujemy: "Ani mi się śni! Nie pomogę za żadne skarby!" Spoglądaliśmy na dłonie z chlebem, które symbolizowały naszą gotowość do dzielenia się z innymi. Wielki Post jest walką o to, żeby moje ręce tworzyły i robiły dobre rzeczy, rozwijały talenty oraz potrafiły dzielić się tym, co mamy.

Dzień II
W tym dniu przyglądaliśmy się, jakie są nasze dłonie. Odkrywaliśmy, że nasze ręce mogą: niszczyć, grozić, oskarżać, wytykać palcami. Próbowaliśmy odpowiedzieć na pytanie, czy moje ręce rozwijają talenty, czy czynią dobro. Bywa, że przyjmujemy postawę z założonymi rękoma, zawsze wtedy, gdy obrażamy się, strzelamy focha, wykrzykujemy: "Ani mi się śni! Nie pomogę za żadne skarby!" Spoglądaliśmy na dłonie z chlebem, które symbolizowały naszą gotowość do dzielenia się z innymi. Wielki Post jest walką o to, żeby moje ręce tworzyły i robiły dobre rzeczy, rozwijały talenty oraz potrafiły dzielić się tym, co mamy.

Dzień III — wspólnie przeżyty przez klasy I-IV i V-VIII
W ostatnim dniu wszyscy rozważaliśmy, że nasze życie podobne jest do ziarnka gorczycy. Dzięki naszemu zaangażowaniu, jak śpiewaliśmy często: "A, eja, eja, o, ziarno wyda plon. Trzydzieści sześćdziesiąt, a jeszcze inne sto".

Przedstawiamy relacje niektórych uczniów z tych rekolekcji, podając zdania będące informacjami zwrotnymi:
— Jakie słowa najbardziej utkwiły Ci w pamięci podczas rekolekcji?:
"A to ja żyję?"
"To, jak ksiądz mówił o chłopcu, który oddał nerkę bratu."
"Oddaję swoje serce."
"Ziarno zasadzisz i ono wyrośnie."
"Najbardziej utkwiła mi historia o chłopcu, który był gotów oddać swoje życie swojemu bratu, a to pokazuje nam miłość do swego bliźniego."
"To, gdy rekolekcjonista mówił o chłopcu, który myślał, że umrze."
"When Jesus say yes, nobody can say no." — "Kiedy Jezus mówi tak, nikt nie może powiedzieć nie."

— Co podobało ci się podczas tych rekolekcji?: "Podobało mi się, bo ksiądz był pełen ducha i aż przyjechał do nas z Krakowa. Jakby każdy był taki, to świat byłby lepszy i pełen ducha."

— Czego nowego nauczyłeś się/dowiedziałeś się podczas tych rekolekcji?:
"Po raz kolejny dowiaduję się, że Bóg jest blisko. Na Maryję zawsze można liczyć, a Jezus będzie mnie wspierał zawsze i wszędzie."
"Dowiedziałem się, że warto pomagać innym i wierzyć w Boga oraz oddać się Maryi."
"Najważniejsze jest to, żebym rozwijał swoje umiejętności, ponieważ to może zaowocować w przyszłości."