Edukacja kolejnego rocznika w Zespole Szkół Katolickich dobiegła do końca. W piątek, 28 czerwca, w naszym gimnazjum przeżywaliśmy uroczystość zakończenia roku szkolnego z udziałem trzecioklasistów.

Najpierw uczniowie i nauczyciele zgromadzili się w przykościelnym oratorium należącym do Parafii Rzymskokatolickiej pw. św. Jana Chrzciciela. Tam odbyła się msza święta celebrowana w kameralnej atmosferze przez szkolnego prefekta ks. Bartosza Serugę MS. Kapłan wskazywał na wielki pożytek płynący z osobistego zaangażowania na rzecz świętości. Może to być trudne w przypadku młodzieży dopiero zyskującej doświadczenie życiowe, ale niemniej jednak warto próbować dbać o własną tożsamość duchową. Jest to szczególne zadanie dla absolwentów gimnazjum katolickiego. Właśnie w obecnym roku szkolnym po raz drugi żegnamy uczniów, którzy z powodzeniem dotrwali do końca edukacji gimnazjalnej. Jest to dla nas – społeczności szkolnej, wielkie wydarzenie.

Po modlitwie nadszedł czas na uroczyste pożegnanie. Wszyscy zebrani udali się do Restauracji-Klubu Amico. Tam spotkali się absolwenci Publicznego Gimnazjum Katolickiego. Towarzyszyli im przedstawiciel organu prowadzącego szkołę proboszcz ks. Kazimierz Przybycień MS, przedstawiciel Urzędu Miejskiego Trzcianki Kierownik Referatu Organizacyjnego i Spraw Obywatelskich Alina Matkowska, dyrektor szkoły Bożena Wargin, wychowawczyni Lilianna Korzeniewska, nauczyciele i pracownicy administracyjni szkoły. Przede wszystkim młodym ludziom przyglądali się rodzice pełni dumy ze swoich dzieci.

Uczniowie otrzymali świadectwa ukończenia gimnazjum, najlepsi z najlepszych zostali wyróżnieni wpisami do złotej księgi i nagrodami książkowymi. Pojawiły się okolicznościowe recytacje, nostalgiczne śpiewy wykonane samodzielnie przez wychowanków. Występy w ramach części artystycznej nawiązywały do hasła „A droga wiedzie w przód i w przód...”. Przed absolwentami naszej szkoły rysuje się dalsza droga edukacji, najbliższa – na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej. By nie popaść w zbytni smutek płynący z faktu rozstania ze swoją klasą, uczniowie zaprezentowali humorystyczne przedstawienie. Miło było powspominać... dawne czasy.

Kiedy pojawił się sygnał oznajmiający finał spotkania, a młodzież zeszła ze sceny, w niejednym oku pojawiła się łza, słychać było jeszcze słowa podziękowań i życzeń pomyślności, co rusz widać było naręcza kwiatów wyrażających wdzięczność za poświęcony czas dla rozwoju młodych ludzi.