Z każdym dniem jest bliżej do Wielkanocy. Dla chrześcijan celebrowanie Tajemnicy Zmartwychwstania stanowi kluczowe wyzwanie kontemplacyjne.

Uczniowie i nauczyciele naszego Zespołu Szkół Katolickich, w dniach 22–24 marca, przeżywali rekolekcje wielkopostne. Rozważania odbywały się pod hasłem Miłość Jezusa przynagla nas. Przybliżaniem poszczególnych zagadnień zajęły się przedstawicielki Zespołu Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych Rodzina Maryi w Szamotułach. W szkole pojawiły się więc zakonnice należące do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi – dyrektor placówek s. Beata Jank FRM i s. Magdalena Weimann FRM. Towarzyszyły im dwie pedagog Justyna Piasek i Katarzyna Bartela oraz wychowanki Sandra Bąkowska i Maja Korzeniewska. Rekolekcjonistom i nauczycielom zależało na pogłębieniu istotnych kwestii dotyczących rodziny, rozwijania inteligencji duchowej rodziców i dzieci oraz pielęgnacji osobistego kontaktu z Jezusem Chrystusem.

W pierwszym dniu nauk rekolekcyjnych uczniowie zastanawiali się nad własnymi zdolnościami widzianymi przez pryzmat Bożego powołania. Zdarza się, że jesteśmy poranieni i mamy nadwerężone zaufanie wobec otoczenia, próbujemy się ratować izolacją, maskowanym zobojętnieniem, ucieczką od emocji, agresją. Franciszkanka wraz z wychowanką za pomocą dramy wymownie przedstawiły proces odbudowywania zaufania człowieka do Boga. Początkowe podjęcie „ryzyka” poddanie się woli Zbawiciela przynosi wewnętrzne uzdrowienie kogoś, kto wcześniej doświadczył odrzucenia i zanegowania poczucia własnej wartości. Obrazowe wyciąganie raniących szpil z serca grzesznika przez Chrystusa i dokonanie obmycia duszy we Krwi Baranka było przejmujące i pokazało, że nawrócenie jest dostępne dla każdego wierzącego w Ewangelię. Miłosne spojrzenie Boga daje wystarczającą motywację do bycia sobą.

Uczniowie wysłuchali też konferencji ks. Piotra Pawlukiewicza. Jego nauczanie koncentrujące się na opisaniu różnic między tożsamością mężczyzny i kobiety stało się sugestywnym portretem współczesnej rodziny. Trafne diagnozy dotyczące kondycji mężów, żon i dzieci sprawiły, że zebrani łatwiej mogli uzmysłowić sobie wzajemne trudności komunikacyjne. Rozważania zostały ubogacone anegdotycznymi dopełnieniami, dzięki którym można było zobaczyć istotę kreowania dobrego środowiska rodzinnego, będącego przestrzenią kształtowania się naszych postaw. Ciekawym uzupełnieniem rozważań stało się obejrzenie filmu Dzieci Afryki przedstawiającego trudne losy rodzin zamieszkujących obszar Trzeciego Świata. Dzięki temu materiałowi uczniowie mieli sposobność, by zauważyć, iż szczęście wynika z pielęgnowania prawdziwych relacji. Skonfrontowanie naszego standardu życiowego z biedą afrykańską stało się przyczynkiem do dyskusji na temat własnych oczekiwań, często wygórowanych, a rzeczywistymi potrzebami niezbędnymi do właściwego rozwoju osobowości. Skupianie się na autentycznym byciu i jednoczesne wystrzeganie się konsumpcjonizmu jest ważną strategią ustalania priorytetów życiowych. Nie zawsze szczęście definiowane przez Boga jest tak samo rozumiane przez człowieka. Dopóki zarysowuje się ten rozdźwięk, dopóty przeżywamy osobiste i rodzinne dramaty.

Drugiego dnia poszczególne klasy koncentrowały się na ustaleniu kluczowych zasad funkcjonowania wymarzonych tatów, mam i dzieci. Podopieczni wykonali specjalny list gończy, w którym określali portret idealnych rodziców. Stawką była bezcenna nagroda w postaci uświadomienia sobie ważności ról wszystkich członków rodziny. Starsi uczestnicy rekolekcji szkolnych przeżyli twórcze medytacje, bazując na fragmentach Biblii traktujących o obliczach miłości i budowaniu silnych więzi rodzinnych.

W dalszej części rozważań rekolekcyjnych społeczność szkolna przeżyła drogę krzyżową. Udramatyzowane stacje nabożeństwa, ukazane za pomocą dobitnych symboli, pokazały ogrom poświęcenia Boga-Człowieka. Leżąca postać Jezusa przygniecionego belkami krzyża stała się lekcją pokornego wpatrywania się w przekaz potęgi Miłości. Ofiara Mesjasza i Jego dobrowolne umieranie daje nam nadzieję na życie w wolności i pobudza nas do zwracania uwagi na wartości nieprzemijające. Te zaś są nieodzowne dla integracji rodzin.

Pamiętajmy: w rodzinie rodzi się miłość i w niej może się ona rozwijać i przybierać zapowiedź Nieba.