Film, który można opowiedzieć, to nie jest udany film.

Ważny temat przedstawiony w odpowiedni sposób?

(aut. Aleksandra Wielińska, uczennica klasy III gimnazjum)
 

Oglądałam ostatnio film Jerzego Hoffmana pt. 1920. Bitwa Warszawska, wykonany w technice 3D. Co mogę o nim powiedzieć? Właściwie, to sama nie wiem.
Reżyser podjął temat bardzo ważny dla naszego narodu. I chwała mu za to. Pytanie brzmi, czy zrobił to w odpowiedni sposób.
Film opowiada o... no, właśnie o czym? Niby o wojnie Polski z Rosją, lecz bardzo ciekawy i ważny wątek historyczny chowa się za nijakim miłosnym. Poza tym akcja była strasznie rwana. Szczególnie w pierwszej połowie filmu, kiedy to wydarzenia były przekładane scenami kabaretowymi, które niemile wcinały się w fabułę.
Główne postacie – tancerka kabaretowa i ułan – grane przez Borysa Szyca i Nataszę Urbańską, były nijakie, bezbarwne i mało wyraziste. Prawdę mówiąc, gra aktorska Urbańskiej to przysłowiowe flaki z olejem. Za to błyszczały role drugoplanowe, np.: Daniel Olbrychski jako Józef Piłsudzki lub Aleksander Domogarow grający dowódcę Kozaków.
Technika 3D to rzecz kontrowersyjna. Ja uważam, że odejmuje ona trochę filmowi uroku. Daje efekt sztuczności i z lekka – jarmarczności. Za to kamerzysta spisał się na medal. Ujęcia, szczególnie podczas scen batalistycznych, były świetne.
Ogólnie film wywołuje u mnie mieszane uczucia. Jest bardzo wartościowy i piękny, aczkolwiek zdarzają się błędy i niedociągnięcia. Mimo wszystko uważam, że warto go obejrzeć.